به گزارش واحد خبر گزاری وبسیات رسمی مچ اندازی ایران :آیا مچ اندازی یک ورزش بی‌خطر است؟ این سوال همیشه مطرح می‌شود. بنابراین از یک متخصص می‌خواهیم در باره صدمات و آسیب‌ها در مچ اندازی صحبت کند.
رستم کامچیف: جراح ارتوپد 21 ساله. یک قهرمان اروپا، یک قهرمان ورزش بین المللی، نایب رئیس فدراسیون مچ اندازی روسیه.
آیا مچ اندازی خطرناک است؟ اجازه دهید این سوال را کمی ساده‌تر کنیم. ابتدا بیایید تمام آسیب‌ها را به دو دسته تقسیم کنیم: آسیب های ناشی از تمرین و آسیب‌های ناشی از مسابقات. در 20 سال تجربه خود، بارها آسیب های جدی مسابقات (شکستگی و پارگی رباط / عضله) را دیده‌ام. با وجود این، مچ اندازی همچنان نسبت به بسیاری از ورزش‌های دیگر خطر کم‌تری دارد.
ما تقریباً به هیچ وجه ضربه‌هایی که ناگهانی، عمدی یا تصادفی از طرف حریف باشد و این عملکرد حریف توسط قانون تنظیم نشده باشد را تجربه نمی‌کنیم.
رقبا به سر ما ضربه‌ای نمی‌زنند که باعث ناک اوت های جدی شود، آنها برخلاف فوتبالی که بازیکنان اغلب در برانکارد قرار می‌گیرند، به پاهای ما ضربه‌ای نمی‌زنند.
اگر به شما بگویم کدام ورزش آسیب زاترین ورزش محسوب می‌شود، بسیار متعجب خواهید شد. آسیب زاترین ورزش دوچرخه سواری است، اگر دوچرخه سواری وارد یک گروه فشرده شود، راهش مسدود می‌شود و ده‌ها نفر بلافاصله آسیب جدی می‌بینند.
در مچ اندازی همه چیز بیشتر قابل پیش بینی است.
تهدید اصلی برای یک فرد ورزشکار، وسوسه برداشتن فشار در حین نبرد، از عضلات به مفاصل و استخوان‌ها است. به این ترتیب موقعیت‌های خطرناک زیادی ایجاد می‌شود و بیشتر برای فرد مورد نظر خطرناک است.
چگونه از این موقعیت‌ها و آسیب‌هایی که از آن راه می‌گیریم جلوگیری کنیم؟ به وسیله یک مربی باهوش با عقل سلیم و داوران حرفه‌ای. به عنوان مثال، به عنوان یک داور در مسابقات آماتور، بدن رقبا را به موازات لبه جدول زمانی که اوضاع خطرناک میشد، می‌چرخاندم. من کاملا طبق قوانین پیش نمی‌رفتم، اما حداقل استخوان‌های ورزشکاران سالم بود.
در مورد آسیب‌های ناشی از تمرینات چطور؟ علل آنها چیست؟
مچ اندازی در اینجا اصل نیست. همه ورزشکاران قدرتی و کشتی گیران دچار آسیب‌های مشابهی می‌شوند، برای مثال: عمدتاً پارگی عضلات و رگ به رگ شدن. علت اصلی آسیب‌دیدگی تکنیک‌های تمرینی نامناسب، وزن نامناسب و اشتیاق بیش از حد است. موارد دیگری که احتمال آسیب را افزایش می دهد سوء تغذیه، کمبود خواب، خستگی کلی و … است.
ورزشکاران باتجربه می‌توانند در مورد التهابات طولانی مدت که سال‌ها آنها را رها نمی‌کند، “لفک بزنند”. این نوع مشکلات زمانی رخ می‌دهد که مچ اندازان به اندازه کافی استراحت نمی‌کنند تا آسیب‌شان بهبود یابد و خیلی زود شروع به تمرین در باشگاه یا شرکت در مسابقه می‌کنند. بدیهی است که یک مربی باتجربه و حرفه‌ای می تواند ما را از آسیب‌هایی که در حین تمرین رخ می‌دهد جلوگیری کند. آنها یک برنامه تمرینی مناسب را به شما ارائه می‌دهند، تکنیک‌های مناسب تمرین و مبارزه را به شما نشان می‌دهند و شدت اشتیاق و بی‌قراری افراد ورزشی را کاهش می‌دهند.
می‌خواهم به همه ورزشکاران آماتور بگویم: مچ اندازی یک ورزش نسبتا ایمن است! اگر با یک مربی خوب تمرین کنید، مراقب خود باشید، بدون آسیب خواهید بود!
در صورت تمایل میتوانید اصل خبر(صدمات و آسیب‌ها در مچ اندازی) را در اینجا مشاهده کنید
